In
1993 heeft het toenmalige KIHO-KOOR, samen met de celebranten, het initiatief
genomen om maandelijks een Byzantijnse Liturgie te celebreren in de Oude Abdij
van Drongen (Gent). Telkens als we ergens celebreerden in de Byzantijnse ritus,
valt ons de grote belangstelling van de gelovigen op voor deze ritus met haar
diepe spiritualiteit. Daarom denken we er goed aan te doen om in eigen streek de
mogelijkheid te scheppen om regelmatig de Goddelijke Liturgie bij te wonen.
Soortgelijke initiatieven, o.a. in Nederland en in Duitsland, tonen aan dat
hieraan een reële behoefte bestaat.
Onze
doelstellingen
kunnen we als volgt samenvatten:
1.
De aandacht van onze gelovigen erop vestigen dat buiten de Latijnse
ritus, zoals wij die kennen in onze westerse landen, er heel wat
christenvolkeren zijn, zowel katholieken als orthodoxen, die de Byzantijnse
ritus volgen. Hiermee denken we dan onmiddellijk aan de Slavische volkeren, maar
we mogen bv. ook de Arabische Christenen niet vergeten.
2.
De gelovigen de kans geven de oosterse spiritualiteit beter te leren
kennen om aldus de westerse Kerk te inspireren en te verrijken. We willen geen
gesloten groep vormen: het is niet de bedoeling mensen aan hun eigen parochie te
onttrekken, maar veeleer vanuit de beleving van de oosterse traditie, waar
mogelijk inspiratie door te geven aan westerse gemeenschappen en de zin voor het
sacrale te stimuleren.
3.
Een beter kennen van de oosterse tradities kan alleen maar leiden tot een
beter wederzijds begrip en tot bevordering van de oecumenische verstandhouding.
Citeren we in verband hiermee de orthodoxe theoloog Boris Bobrinskoy tijdens een
internationaal colloquium in de Abdij van Chevetogne (1 - 4 september 1992):
"... het volledig aannemen van de oosterse ritus door contemplatieve
gemeenschappen met het oog op een communio naar de diepte toe, lijkt mij een
edelmoedige en loyale houding te zijn. Doorheen dat wat het liturgisch leven aan
diepgang en authenticiteit meedraagt, de ikonen, de hymnografie, de liturgische
gebaren, doorheen dit alles openbaart de Heilige Geest zelf het mysterie van de
Kerk en gaat voor op de wegen van de eenheid. Maar ik meen, rekening houdend met
de levenservaring van dom Lambert Beaudouin, dat deze weg een weg is van kruis
en bijzondere beproevingen, waarbij deze gemeenschappen het voorwerp zijn van
wantrouwen en onbegrip, zowel van latijns-katholieke zijde als vanwege de
orthodoxen." (Service
Orthodoxe de Presse, december 1992, p. 31-32, "... l'adoption plénière du
rite oriental par des communautés contemplatives en vue d'une communion
spirituelle en profondeur me semble une attitude généreuse et loyale. A
travers ce que la vie liturgique véhicule de plus profond et de plus
authentique, l'icône, l'hymnographie, les gestes liturgiques, à travers tout
cela l'Esprit Saint Lui-même enseigne le mystère de l'Eglise et conduit sur
les voies de l'unité. Mais je pense, tenant compte de l'expérience vécue par
dom Lambert Beaudouin, que ce chemin est un chemin de croix et d'épreuves
particulières où ces communautés sont l'objet de méfiance et d'incompréhension
tant des catholiques latins que des orthodoxes." )
ir. Christine VAN LAERE, voorzitter van de vzw Angelskij Sobor