Archimandriet Felix Rijcken
Feesthomilie ter gelegenheid van de 90° verjaardag van archimandriet Jozef Ghijs
en dankwoord van archimandriet Jozef Ghijs
Goede confrater en vriend Jozef,
Dierbare aanwezigen en vrienden van archimandriet Jozef Ghijs,
VOORWOORD
De Goddelijke Liturgie brengt
ons samen rond de Hogepriester, de verrezen Heer Jezus om God,ons aller Vader te
loven, te danken en te aanbidden. Elke liturgie, waarin Eucharistie wordt
gevierd, is een hemels gebeuren. Gods woord wordt er gesproken en beluisterd als
een woord van liefde. God zelf komt er sacramenteel aanwezig , midden onder ons,
en in elkeen van ons op een unieke, persoonlijke wijze. In de Goddelijke
Liturgie wordt het heilig Mysterie van ons geloof gevierd.
FEESTTOESPRAAK
Iedere maand komen we hier samen
om de Goddelijke Liturgie te vieren volgens de Byzantijnse ritus. Wij voelen ons
bijzonder aangesproken door deze liturgie. Het verruimt ook onze blik op de Kerk
van Jezus Christus en verbindt ons in geest en hart met onze broeders in de
Orthodoxie en bijzonder in de Oosterse katholieke kerk.
De heerlijke gezangen, de
kerkelijke gebeden, de rituele bewegingen van eerbied, vroomheid en aanbidding,
de lichtende kaarsen en de geurende wierook, de gewaden in vele kleuren … de
iconen met hun heilige figuren van Oud en Nieuw Testament en de fresco’s met
taferelen uit de Heilsgeschiedenis … Het hoort allemaal bij de eerbiedwaardige
liturgie van priesters en trouwe gelovigen, verbonden met het hemelse Jeruzalem
van Vader, Zoon en Geest!
Eucharistie betekent danken =
eufgaristo (Grieks) dank u wel!
In de Goddelijke Liturgie
brengen we hulde aan God en danken we Hem om de zovele gaven ons geschonken.
Vandaag mogen we de Heer danken
om iemand, die Hij gaarne ziet en zijn priester is, en daarbij nog een waardige
archimandriet: E.H. Jozef Ghijs, ons aller vriend, die wij véél sympathie
toedragen en van wie wij zijn negentigste verjaardag vandaag vieren! Wij doen
dat van ganser harte met de Heer in ons midden… Want, Jozef, Jezus is uw
goddelijke vriend, die u geroepen heeft Zijn priester te worden om Zijn liefde
uit te dragen en Zijn Evangelie te verkondigen.
In die negentig jaar, is er
ontzaglijk veel gebeurd, in de wereld, in de Kerk … ook in uw priesterleven.
Maar laat mij toe één aspect uit uw rijke priesterleven vandaag hier in de
aandacht te brengen en dat uw priesterleven speciaal getekend heeft: uw liefde
voor het heilig Land en zijn christenen.
Het eerste contact van Jozef met
Israël, goede vrienden, ontstond dankzij een bedevaart in 1959. Wat Jozef toen
vooral opviel was: een zekere spanning tussen moslims en christenen. Dat had hem
sterk getroffen. Hij zei : ”Dat vond ik wel spijtig in het land van de Heer.
Het land van de vrede en de verzoening.” Ja, want, goede vrienden, wat
hoorden we Jezus zo juist zeggen: ”Bemint uw vijanden, doet goed en leent
zonder er op te rekenen iets terug te krijgen. … weest barmhartig zoals uw
Vader barmhartig is.”.
In 1971bezocht Jozef opnieuw
Israël met zijn broer Michaël, z.g. Zij ontmoetten toen Mgr. Raya , bisschop
van Galilea, die het koor Cantate Domino uitnodigde. Zij maakten kennis met
juffrouw Adeline Peyskens, werkzaam in het seminarie van Nazareth, in dienst van
het apostolaat van de bisschop. Het waren vruchtbare contacten: Mgr. Raya kwam
naar Nuwerkerke en Adeline zond regelmatig gestencilde brieven/informatie toe.
Op zeggen van twee priesters Lowie en Tanghe, namelijk die brieven van Adeline
te verzamelen en te laten drukken, is het tijdschrift “Nieuws uit Galilea”
ontstaan. Het eerste nummer verscheen in juni 1972. De bedoeling van het
tijdschrift was: belangstelling op te wekken voor het heilig Land, contact te
onderhouden met de plaatselijke christenen, uit te nodigen tot gebed en financiële
steun. Dit jaar kent het tijdschrift zijn 40stejaargang.
De belangstelling ging vooral
uit naar de Grieks-katholieke, Melkitische Kerk, een kleine Oosterse Kerk,
verbonden met Rome, met Byzantijnse ritus en een eigen kerkstructuur. Aan het
hoofd staat een patriarch, vandaag Gregorios III,verblijvend in Damascus.
Goede vrienden, Jozef heeft in
het Vlaamse land het venstergeopend op het heilig Landen aan vele christenen uit
Vlaanderen het evangelieland getoond waar Jezus als Heiland heeft geleefd, is
gestorven en verrezen.
Bisschoppen en priesters
kwamen/komen op bezoek hier ten lande … de Byzantijnse liturgie werd/wordt
gevierd in parochies … ontmoetingsavonden gehouden …. Bedevaarten
georganiseerd door de “Vrienden van Galilea en het Heilig Land”.
Er ontstond een zekere
wisselwerking dankzij o.a. Adeline Peyskens, père Emile Soufani, directeur van
het college in Nazareth en anderen…
Jozef is, ook nu nog, de grote
ijveraar voor contacten met personen of instituten in het heilig land … Hoe
vaak heeft hij de heilige grond niet betreden … méér dan zestig keer … en
hij is er “al weldoende rondgegaan”!
Goede vriend Jozef, u draagt
toch mooie herinneringen mee van het land van de Heer … van vele christenen
aldaar, Palestijnse christenen: bisschoppen zoals mgr Hakim, de ziener, Raya, de
enthousiaste, Saloum, de pastor, Mouallem, de wijze, Chacour, de organisator,
Zerey, de spirituele … priester Soufani, de verzoener tussen joden en
palestijnen, abouna Jacob, de moedige pastoor in Bethlehem, de edelmoedige
dame, mevrouw Agnes Shehade met ‘Het Huis van genade’, de zusters van het
monasterium Emmanuel in Bethlehem e.a.
Uw innig mooie herinneringen
aan priester-monnik Jacob Willebrands, uw goede vriend, scheppen nog altijd
vreugde in uw hart. Hoeveel intieme, geestelijke gesprekken hebben jullie niet
gevoerd op één van de heuvels rond het wonderlijk meer van Galilea: Lavra
Netofa: onvergetelijke en dankbare momenten. Gaarne vermeld ik hierbij goede
kennissen, die u dierbaar zijn: de dynamische broeder Kees, nu Dorotheüs
ingetreden in Chevetogne; de Vlaamse zuster Myriam in Jeruzalem aan de
Jaffapoort en in Sainte Anne; zuster Sophie, een groot hart voor de arme en
verlaten babys en kinderen in Bethlehem … Maar de herinnering aan Adeline, de
zelf-vergetende, toegewijde en diep gelovige vrouw, die haar leven in dienst
stelde van de Melkitische Kerk, blijft voor u een toonbeeld van groot geloof en
barmhartige liefde.
Goede Jozef, wij zijn u zéér
erkentelijk voor uw volgehouden inzet, tot vandaag, voor het land van de Heer en
zijn christenen, en u zéér dankbaar voor uw gedrevenheid om hier in Vlaanderen
langs tijdschrift, bedevaarten, contacten allerlei christenen op te roepen het
heilig land en zijn trouwe christenen niet in de steek te laten.
Wij weten het , goede vrienden,
er is in Israël in al die jaren veel gebeurd: oorlogen, opstanden (intifada),
de joodse kolonisatie in de bezette gebieden, de fameuze muur, die als een
giftige slang door het landschap kruipt, geweldplegingen in Gaza, verovering
vanPalestijnsOost-Jeruzalem ... Israël blijft een aardsmoeilijk probleem voor
de wereld! In dat complex land vormen de christenen maar een kleine minderheid
van 2,08 %.
Goede vrienden, wij mogen hen
niet loslaten maar moeten zoveel als mogelijk contacten onderhouden met de
christelijke kerken. Ik geloof dat Jozef maar één verlangen heeft als geschenk
bij zijn hoge verjaardag: dat wij actieve belangstelling blijven tonen voor de
christenen in het heilig Land, door vriendschap en ondersteuning, bijzonder door
hen te gedenken in onze gebeden.
Jozef, nog dit: proficiat met uw
verjaardag én een warme ‘dank u wel’ voor uw priester-zijn: bescheiden
altijd, gedienstig voor de behoeftigen, lief voor de zwakken, vriendelijk en
hartelijk in de omgang, een vrome priester … wij danken de Heer, heel oprecht!
Felix Rijcken
6 oktober 2012
Dankwoord van archimandriet Jozef Ghijs
Lieve
mensen,
Op de
eerste plaats zijn we hier samen om de Heer te danken in deze Goddelijke
Liturgie. Samen met concelebranten, met mensen die elke maand samen komen, en de
velen die zijn ingegaan op de uitnodiging, smane met de koorleden onder leiding
van de begeesterde dirigente Christine Van Laere.
Speciale
dank aan archimandriet Felix Rijcken, en broeder Dorotheis die, na 16 jaar in de
monastieke gemeenschap van pater Willebrands te hebben geleefd, nu onlangs zijn
monastieke geloften heeft gedaan als monnik van Chevetogne in de byzantijnse
ritus.
Paus
Johannes Paulus II heeft in zijn Apostolische Brief "Orientale Lumen"
geschreven over de Oosterse Kerk:
"Het
Licht uit het Oosten heeft de Universele Kerk verlicht vanaf het ogenblik dat
over ons de opgaande Zon is verschenen, Onze Heer Jezus Christus, tot wie alle
christenen zich wenden als Verlosser van de mensheid en Hoop van de wereld. In
de Oosterse christelijke traditie vindt men een bepaalde manier om het geloof in
de Heer Jezus te ontvangen, te verstaan en te beleven. in dat opzicht staat zij
zeer dicht bij de Westerse christelijke traditie die geboren en gevoed wordt met
hetzelfde Geloof. En toch is zij daarvan op bewonderenswaardige wijze
onderscheiden in zoverre de Oosterse christen een eigen manier heeft van
aanvoelen en begrijpen en dus ook een heel eigen wijze waarop hij zijn
verhouding met de Verlosser beleeft."
In een
interview met Christine Van Laere en Pieter Stevens in Kerk en Leven, met als
titel "Veel meer diversiteit dan gedacht in de Katholieke Kerk" treft
ons: de Byzantijnse ritus is een innige belevenis, tevens een genot voor alle
zintuigen: de geznagen, gebeden, veelkleurige gewaden, ikonen, geur van wierook
en kaarsen.
Op onze
pelgrimstochten naar het H. Land hebben we niet alleen stenen bezocht maar ook
de levende stenen, living stones zoals Herman Boon zaliger en de bisschoppen
herhaaldelijk hebben gezegd. We hebben de christenen ter plaatse bezocht en met
hen gebeden. Dit was een bemoediging voor hen en zeker ook voor ons pelgrims van
Vlaanderen. Verder ook deugddoende ontmoetingen met pater Jacob op de Berg,
zuster Caritas in Isfia, Adeline Peysken in Nazareth. Dankbaar zijn wij hen
vandaag ook indachtig.
Naast de
dank aan de Heer voor mijn gezegende leeftijd, dank ik ook jullie van harte.